POWRÓT // AKTUALNOŚCI

3 marca 2015

O. bp Abou-Khazen z Aleppo: odnaleźć zaufanie

Kustodia Ziemi Świętej poprzez swoich braci obecnych w Syrii i Libanie w każdym dniu angażuje się na rzecz ofiar konfliktów, które wybuchają na Bliskim Wschodzie. Tak wielu jest uchodźców i przesiedleńców syryjskich, irakijskich oraz kurdyjskich, którzy pukają do drzwi klasztorów i kościołów, aby znaleźć choć trochę spokoju, żywności, lekarstw, a także edukacji dzieci… Na wzór św. Franciszka, który mówił w swoim czasie: „robić to co konieczne, potem to co możliwe, aby zrealizować to co jest niemożliwe” – franciszkanie, niejako zmuszeni zostali, stawić czoła wszelkim potrzebom spowodowanym poprzez akty przemocy w trwającym konflikcie syryjskim. Na początku stworzono małą sieć pomiędzy franciszkańskimi klasztorami rozproszonymi w Syrii i Libanie, później, na skutek ograniczeń, wcielono w życie porozumienia z innymi wspólnotami religijnymi i świeckimi dla niesienia skutecznej pomocy potrzebującym.

19 lutego 2015 roku, w franciszkańskim klasztorze w Bejrucie, zostało zorganizowane przez włoską fundację Jana Pawła II spotkanie z udziałem, m.in. ks. bp Giuseppe Morabito, włoskiego ambasadora w Bejrucie oraz stowarzyszeń zaangażowanych na rzecz niesienia pomocy i przyjmowania ludności – ofiar konfliktu. Niniejsze spotkanie uwypukliło spójność braci franciszkanów oraz ich troskę dla stworzenia coraz większych i stabilniejszych więzów pomiędzy Kościołem, a osobami świeckimi.

Najbardziej oczekiwane wystąpienie miał franciszkanin z Kustodii Ziemi Świętej o. bp Jerzy Abou-Khazen, który został powołany na wikariusza apostolskiego Aleppo przez papieża Franciszka w 2013 roku. Ta siedziba swoją jurysdykcją obejmuje wszystkich wiernych w Syrii rytu łacińskiego. Z 14.000 wiernych obecnych tu przed konfliktem, teraz pozostała tylko połowa. Przybyły z Aleppo Biskup przedstawiając sytuację chrześcijan na Bliskim Wschodzie konkludował: „Jedno z najważniejszych wyzwań, według mnie, z którym tutejsi chrześcijanie muszą się zmierzyć to przezwyciężenie strachu i odkrycie na nowo zaufania, które zostało zniszczone przez to – czym obecnie żyjemy. Brak zaufania uniemożliwia prognozowanie przyszłości. Naszym wezwaniem jest odczuwanie, że nasza obecność na Bliskim Wschodzie jest powołaniem i misją”. Abou-Khazen dłuższy czas poświęcił na omówienie konfliktu syryjskiego oraz przemian i umocnienie pomimo trudnego życia. „My chrześcijanie, którzy stanowimy mniejszość w Syrii i składamy się z różnych Kościołów, nigdy nie byliśmy tak mocno zjednoczeni”. W każdą sobotę katoliccy biskupi spotykają się, a w każdą ostatnią sobotę miesiąca organizujemy spotkania ekumeniczne otwarte dla wszystkich, którzy tego pragną. „Młodzież wspiera nas poprzez wolontariat przy parafiach: w parafiach udzielane są śluby, dzieci są chrzczone, przeżywane są święta w łączności z całym światem… My chcemy pozostać członkami Kościoła uniwersalnego: życie idzie naprzód”.

Dzielnice w Aleppo w większości chrześcijańskie przyjmują licznych muzułmańskich uchodźców. To nowe i bogate doświadczenie dla Biskupa. „Podczas konfliktu rozwinęliśmy nowe sposoby kontaktu. Nie jest to łatwe, ale nadal uczymy się, by poznawać coraz lepiej jak siebie zaakceptować. Nie możemy szukać alibi dla wykluczenia innych. Musimy się karmić tą koegzystencją, a wierzcie mi, że wielu muzułmanów jest zaskoczonych miłością chrześcijan zwłaszcza dla dzieci, kobiet i starszych”. O. Abou-Khazen podał przykład z salki parafialnej, którą oddano do dyspozycji „Wagf” – muzułmańskiego instytutu dobroczynności, a ten zaadoptował pomieszczenie dla starszych, sierot, niepełnosprawnych.

Być może lekki powiew nadziei będzie pochodził z nowych projektów „ATS” (Przyjaciele Ziemi Świętej), a także „ONG” (Organizacji Pozarządowej Kustodii Ziemi Świętej). Dzięki dotacji tych organizacji w 2015 roku zostanie odnowiony szpital w Aleppo, którym opiekują się franciszkanie (oddane do użytku trzy sale operacyjne, dwie sale reanimacyjne, apteka, a wszystko w celu zaspokojenia licznych potrzeb najbardziej potrzebujących). Szacuje się, że w samej tylko Syrii jest 6 milionów uchodźców, którzy w żaden sposób nie są w stanie opłacać świadczeń medycznych.