POWRÓT // AKTUALNOŚCI

8 października 2018

Przed kanonizacją Pawła VI

Niedziela 28 października 2018 roku to dzień kanonizacji papieża Pawła VI. Jego 15-letni pontyfikat przypadł na jeden z najtrudniejszych okresów w dziejach Kościoła XX wieku. Papież wznowił obrady Soboru Watykańskiego II, przewodniczył jego pracom, podpisał wszystkie dokumenty soborowe i podjął niezwykle trudne i delikatne zadanie wcielania w życie jego postanowień. Kanonizowany już niebawem bł. Paweł VI był pierwszym Namiestnikiem Chrystusa, który powrócił do ojczyzny Zbawiciela (4-6 stycznia 1964 r.). Jest rzeczą znamienną, że przez dziewiętnaście wieków żaden z następców św. Piotra Apostoła nie odwiedził ziemi, która była ojczyzną Chrystusa i kolebką chrześcijaństwa. Kanonizowany Papież od początku swego pontyfikatu pragnął odwiedzić miejsca święte w Palestynie. W przemówieniu na zakończenie drugiej sesji Soboru Watykańskiego II (4 grudnia 1963 r.) Paweł VI ogłosił światu, że zamierza udać się „jako pielgrzym do Ziemi Jezusa, naszego Pana”. Już od samego początku swojej wizyty Paweł VI był zaskoczony spontanicznymi przejawami entuzjazmu mieszkańców Ziemi Świętej i ludzkich uczuć. Po wylądowaniu na lotnisku w Ammanie, Paweł VI udał się do Jerozolimy, a po drodze zatrzymał się nad Jordanem i w Betanii. Szczególną chwilą była Droga Krzyżowa i dotarcie do bazyliki Grobu Świętego, gdzie Ojciec Święty odprawił Mszę świętą. 5 stycznia 1964 roku w siedzibie Delegatury odbyło się historyczne spotkania tego papieża z patriarchą ekumenicznym Konstantynopola Atenagorasem. Patriarcha prawosławny zwracał się do Papieża „Święty Bracie”. Paweł VI wyjawił, że Atenagoras powiedział do niego: „Musimy się nawzajem rozumieć…, pokazać światu, że znowu staliśmy się braćmi”, a na pożegnanie dodał: „Powiedzcie mi, co powinniśmy robić”.

W niedzielę 5 stycznia Papież udał się do Galilei, która już należała do Izraela. Paweł VI musiał więc przekroczyć granicę dzielącą Jordanię i Izrael. W Megiddo powitał Ojca Świętego izraelski prezydent Zalman Shazar. W Galilei papież odwiedził Nazaret (odprawił Mszę świętą w budowanej jeszcze wtedy bazylice Zwiastowania), Kanę, Tabghę, kościół Prymatu nad Jeziorem Genezaret, a następnie Kafarnaum i Górę Błogosławieństw. W drodze powrotnej Paweł VI odwiedził jeszcze Górę Tabor. W Jerozolimie papież nawiedził Wieczernik i kościół Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. W święto Objawienia Pańskiego Paweł VI udał się do Betlejem i w Grocie Narodzenia odprawił Mszę świętą. Przed odlotem Paweł VI uczynił wzruszający gest: w Jerozolimie odwiedził 76-letniego sparaliżowanego mężczyznę Matti Khalila Nahhasa, prosząc go o modlitwę.

Po Pawle VI pielgrzymkę do Ziemi Świętej odbyło jeszcze trzech papieży. Kolejnym papieżem był św. Jan Paweł II, który odbył pielgrzymkę Jubileuszową w 2000 roku (od 20 do 26 marca). Ważne i częste apele o dialog i pojednanie między zwaśnionymi narodami Bliskiego Wschodu obudziły wówczas nadzieję i wywołały falę entuzjazmu. Niestety, zaledwie pół roku po tej pielgrzymce, konflikty wybuchły na nowo. Trzeci z kolei papież-pielgrzym to Benedykt XVI (8-15 maja 2009 r.) w przemówieniu pożegnalnym na lotnisku Ben Guriona apelował: „Niech zapanuje tu trwały pokój, oparty na sprawiedliwości i dojdzie do prawdziwego pojednania i uzdrowienia... Niech rozwiązanie przewidujące istnienie dwóch państw stanie się rzeczywistością, a nie pozostaje jedynie marzeniem”. Obecny papież Franciszek jest już czwartym następcą św. Piotra, który nawiedził Ziemię Świętą (24-26 maja 2014 r.). Było to w 50. rocznicę spotkania papieża Pawła VI z patriarchą Konstantynopola Atenagorasem. We wspólnej deklaracji papieża Franciszka i ekumenicznego patriarchy Konstantynopola, podpisanej w Delegaturze Apostolskiej w Jerozolimie znalazły się słowa: „Zachęcamy wszystkich chrześcijan do krzewienia autentycznego dialogu z judaizmem, islamem i innymi tradycjami religijnymi”. Kanonizacja Pawła VI ma znaczenie symboliczne, ponieważ odbędzie się szczególnym momencie odnowy Kościoła kontynuowanej przez papieża Franciszka. Ten akt ukazuje przykład pewnej drogi do świętości. Przypomina również wartość i piękno posługi Bogu i ludziom oraz ostateczny cel życia człowieka.